Tijd

Het was een ontvangst met de nodige hapjes en drankjes. Een van de Nederlandse dames grapte dat het verschil groot was met de Nederlandse traditie van een koekje bij de koffie. “Ach, Nederlanders geven je iets anders” reageerde een van de andere dames. “Ze geven je iets wat waardevoller is dan hapjes. Ze geven je tijd”. Verrek, inderdaad. Als mensen met een Turkse achtergrond bezoek hebben, dan staan we vaak de helft van de tijd in de keuken om hapjes klaar te maken en om thee te schenken. “Wij creëren een soort thuisrestaurant, waar we het onze gasten zo comfortabel mogelijk willen maken met eten en drinken. Met als gevolg dat we onze kostbare tijd niet met elkaar delen,” vervolgde ze.

Een scherpe analyse van de vrouw die mij had uitgenodigd. Elke vrijdagochtend komen ze bij elkaar, een aantal dames uit de buurt van het Heidehonk. Ze maken heerlijke hapjes en hebben even tijd voor zichzelf en met elkaar. Het is een gemengd gezelschap van vrouwen uit alle windstreken. Braziliaans, Nederlands, Engels, Marokkaans, Turks. Eigenlijk hoe Nederland is. Ik had beloofd om een keer langs te komen. Om te praten over de ontwikkelingen in de wijk, over de samenleving en de daarbij behorende uitdagingen.

De opmerking bleef hangen. De liefde voor deze samenleving die eruit sprak, haar openheid voor de Nederlandse tradities. De wil van deze dames om iets bij te dragen aan de dialoog en verbinding in de samenleving stemt mij positief. Het zijn deze lokale helden waarmee we deze gure tijd gaan doorstaan. Ik ga ze opzoeken! Ken jij er een? Laat het me weten via [email protected].