Veilig thuis

De zomervakantie is officieel afgelopen. Tijdens de zomerperiode was de vluchtelingenstroom naar en in Europa het meest besproken onderwerp in de media. De berichten gingen over mensen die huis en haard verlaten om veiligere plekken elders in de wereld te vinden. Niemand ontkwam aan de beelden van vluchtelingen op boten, achterin vrachtwagens of klimmend over prikkeldraad. Allemaal vanuit een natuurlijke drang – die wij allen bezitten – bezig met overleven. Niemand waagt voor zijn plezier zijn leven om het land te verlaten waar ie geboren en getogen is.

Ook op mijn vakantieadres in Turkije kwam ik met een paar oorlogsvluchtelingen in gesprek. Een van hen vertelde me dat hij in zijn land eigenaar was van een aantal fastfoodrestaurants. In de afgelopen tijd werden bijna al zijn restaurants afgepakt door het regime of door terroristen. Voordat hij het wist was er nog maar één over. Voor hoe lang, dat was nog maar de vraag. Met het laatste geld uit de kas besloot hij om zijn gezin veilig te stellen. Via mensensmokkelaars, de enige mogelijkheid die hij zag. De sieraden van zijn vrouw en dochter werden een buffer om eten te kopen en de doorreis te bekostigen.

Het was een schril contrast tussen hem en mij. Ik was daar door een vliegticket, prijsbewust gekocht via een veilingsite. Hij had een belachelijk groot bedrag betaald om in het donker achter in een vrachtwagen te zitten en te hopen dat ze veilig over de grens kwamen. Ik liep met een grote koffer vol met zorgvuldig uitgekozen kleren. Hij had een rugzak met daarin slechts de restanten van zijn vorige leven. Ik ben nu weer veilig thuis. Ik hoop met heel mijn hart dat deze man en zijn gezin dat gevoel ook snel weer mogen ervaren. Als stad zullen wij dat in ieder geval voor andere gezinnen blijven doen.