Een verlicht Lampegat

Carnaval. Voor veel mensen het feestelijke hoogtepunt van het jaar. Een paar dagen helemaal opgaan in het feestgedruis en de bijbehorende tradities. Zoals bijvoorbeeld de Lampegatse optocht. Elk jaar weer wordt ik verrast door de originaliteit en de creativiteit van de feestvierders.
Wat ik ook mooi vind is dat ‘anders’ ineens normaal is en als norm geldt. Niemand kijkt op van een Roodkapje op de fiets, een Luigi in de supermarkt of een Winnie de Poeh in de bus. Die houding ten opzichte van diversiteit zou best 365 dagen per jaar mogen, wat mij betreft.

Voor sommigen begint vanaf vandaag het vasten. Carnaval is immers ontstaan om de dagen voor het vasten in te luiden. Iedereen heeft zo zijn eigen motivatie om hier al dan niet mee te doen. Sommigen vasten om met zichzelf in het reine te komen. Zich te bezinnen op al het moois dat hen gegeven is. Anderen uit solidariteit met mensen die het minder goed hebben getroffen. Weer anderen slaan het vasten over.

Ook ik doe eraan mee, het vasten. Niet nu, maar in juni. Andere maand, andere tradities, ander geloof. Maar de gedachten zijn dezelfde. Zo is er voor iedereen zijn eigen manier om te herijken. Mooi toch, die eenheid in diversiteit. Te zien met carnaval, maar eigenlijk het hele jaar door aanwezig.

Yasin Torunoglu