Bloemetjes en bijtjes

Een tijdje geleden ontving ik een bericht van iemand die zich afvroeg waarom het bermgras niet meer werd gemaaid bij hem in de buurt. Hij vond het maar een lelijk en slordig gezicht, die lange sprieten afgewisseld met allerlei verschillende veldbloemen. Zeker weer een bezuiniging? Zo’n middenberm, dat hoort toch strak en groen te zijn?
In dezelfde week zag ik op social media een foto voorbij komen van dezelfde buurt, misschien zelfs wel dezelfde straat. Mijn Facebook-vriendin was ronduit lyrisch over de weelderige berm, vol met kleurrijke bloemen en lange grashalmen. Een stukje platteland midden in de stad, hoe fijn!

Op bepaalde plekken in Eindhoven zijn we gestopt met het maaien van de berm. Of ja, 2 keer per jaar in plaats van 22 keer. Dit levert veel positieve effecten op voor Eindhoven. Inwoners ervaren de stad als groener, want hoog groen zie je nu eenmaal beter dan kort gemaaid gras. Maar de langere begroeiing houdt ook langer water vast, wat bijvoorbeeld zorgt voor minder wateroverlast bij heftige regen. En bomen zijn er ook blij mee. Want iedere keer die maaimachine over je wortels, dat is ook niet alles.

De bloemetjes en bijtjes profiteren van het gemeentebeleid. Het is met een duur woord goed voor de biodiversiteit in de stad. Minder maaien levert daarnaast ook nog een besparing op voor de onderhoudskosten. Iedereen blij, zou je denken. Maar voor sommige mensen is het nog even wennen. Geen probleem, ook dat is diversiteit die we omarmen. Smaken verschillen, nietwaar?