Maart roert zijn staart, april doet wat hij wil

Door: Jan Hopstaken – bestuurslid PvdA Eindhoven Hoop gebeurd deze maand, de lente is weer begonnen, PSV verloor 2x een belangrijke wedstrijd, Eindhoven wordt nèt geen Innovation Capital van Europa, maar Amsterdam, en we mogen stemmen voor of tegen het Oekraine referendum…

Goed moment om eens na te denken over wat vrije democratie inhoud, en welke verantwoordelijkheden dat met zich meebrengt. We hebben natuurlijk verschillende vormen van democratie over de wereld. Zwitserland referendumland heeft zo een heel eigen manier, terwijl Trump en Obama ook allebei boegbeelden zijn van een land dat in vrijheid kiest. Gelukkig wonen we in Nederland waar we lekker mogen klagen dat de verzorgingsstaat ons niet helemaal naar wens pampert. Iedereen heeft zo zijn sores.

Hoewel onze voorvader Karl Marx juist voor het uiteindelijk verdwijnen van de staat was, zijn wij als hedendaagse sociaaldemocraten voor een actieve rol van de overheid. Wat deze overheid nu juist wel of niet zou moeten doen, en hoe het juiste deugdzame leven (lees: rechtvaardige verdeling van welvaart) eruit zou moeten zien, kan alleen bepaald worden door het publieke debat te voeren als we Aristoteles zouden moeten geloven… Wie mogen dat debat dan voeren? Degene die het meest deugdzame leven leidt, is dat Jan Roos?

Stemmen voor het referendum is een moeilijke opgave omdat de benodigde informatie om een goede afweging te maken ontbreekt. Daarnaast kost het referendum 40 miljoen, en is het eigenlijk een publiciteitsstunt voor een weblog dat iets wilde doen tegen het teruglopende bezoekersaantal… Men kan zich afvragen of dit onderwerp te ingewikkeld is voor een volksraadpleging? Of dat we als verse referendum-democratie nog moeten oefenen, of misschien wel of we alles aan het volk moeten voorleggen? Hopelijk heeft u allen een goede afweging gemaakt.

Economische afwegingen spelen vaak een grote rol bij keuzes die mensen vandaag maken. Waar ik heel erg door werd gegrepen was de documentaire van tegenlicht zondag 3 april over de het feit dat we het zó goed hebben, dat we niet meer gemotiveerd worden door het vergaren van meer ‘spullen’, omdat we reeds in al onze basisbehoeften (Maslov) worden voorzien. De keuze van mensen wordt nu gemotiveerd door een toename in welzijnsbeleving, geluk. De Purpouse economy, noemden ze dat. Mensen willen welzijnsmaximalisatie, en als voorbeeld werd er een fabriek genoemd in New York met de naam Greyston. Een koekjesfabriek met als hoofddoel zo veel mogelijk banen te scheppen. Een goedlopende koekjesfabriek die ook ex-gedetineerden kansen geeft op een baan, met als waarden: gelijkheid en vertrouwen. Kijk die aflevering maar eens terug.

Mooie periode om met mijn bestuurlidmaatschap te beginnen en op deze manier een bijdrage te leveren aan het debat. Dank aan de leden voor de steun.