De Genneperhoeve: speciaal plekje in de stad

In de commissie hebben we gesproken over het voortbestaan van de Genneper Hoeve. Dat stond op de agenda op initiatief van alle partijen uit de raad. Eind 2014 hebben wij als raad ingestemd met de afbouw van de subsidie voor het Milieu Educatie Centrum (MEC) omdat er plannen waren voor een andersoortig Duurzaamheidscentrum. De negatieve gevolgen die dit zou hebben voor de Genneper Hoeve – via het MEC verzorgde de hoeve lessen waar ze een bijdrage van 70.000 euro per jaar voor ontvingen – zou het voortbestaan van de hoeve niet in gevaar mogen brengen. De wethouder zegde toe dat de Hoeve zou blijven bestaan en dat de gemeente daarin een meewerkende rol zou spelen. De boer en boerin zijn voortvarend aan de slag gegaan om plannen te ontwikkelen om op eigen benen te kunnen staan. Uitbreiding van de winkelfunctie, het bouwen van een stal, waardoor meer dieren gehouden kunnen worden en het bouwen van een kas. Voor educatieve doeleinden en voor de verkoop van producten. Voor de bouw die in totaal 400.000 euro gaat kosten vraagt de boer een bijdrage van de gemeente van € 200.000,-. De andere helft komt voor eigen rekening. De plannen zijn door de Adviescommissie Agrarische Bouwaanvragen zeer positief en als duurzaam beoordeeld.

Maar de gemeente zei nee. Stuurde een brief aan de boer met daarin de mededeling dat er op een aantal punten meegewerkt kan worden, maar dat de kas niet mogelijk is in dat gebied. Past niet binnen het bestemmingsplan en de provincie zou nooit meewerken aan een wijziging van dat plan.
Ook heeft de gemeente geen geld om te investeren in de kas.

Punt.
De boer benaderde alle partijen en het dossier kwam op de agenda.
Onze hamvraag in dit debat was: waar is nou de meedenkende, meewerkende en faciliterende overheid die we willen zijn in dit verhaal? Waarom nee zeggen zonder de uitnodiging na te willen denken over wat wel mogelijk is? Dit is niet wat we ons hadden voorgesteld bij de rol van de gemeente zoals we die in 2014 hadden bedoeld. De zaal zat vol mensen en kinderen die de hoeve een warm hart toedragen. De kinderen hadden borden gemaakt met daarop kreten als: ‘wij laten de koeien loeien’ en ‘ wij protesteren voor appels en peren’. Ook boden ze bijna 200 handtekeningen aan. Heb daar maar eens een weerwoord tegen….

Dat had de wethouder dan ook niet. Ze schetste een beeld van een gemeente die er alles aan deed om het nodige mogelijk te maken en hierover al in gesprek was met de boer.

Goed nieuws.
Restte ons de vraag of het dan niet handiger was geweest om de boer een brief te sturen met een iets andere boodschap: ‘een aantal zaken passen momenteel niet in het bestemmingsplan en we hebben niet zomaar 2 ton beschikbaar, maar we gaan met u in gesprek om er alles aan te doen om u te helpen.’

Dan had de boer ons niet hoeven benaderen, dan hadden wij niet met z’n allen een vergadering hoeven beleggen en dan was er geen tijd verloren. Over twee maanden worden we bijgepraat over de oplossingen.

Mieke Verhees