Links in de RvC ?

2 juni 2008
Wat heeft een PvdA-politicus te zoeken in de raad van commissarissen (RvC) van een multinational als ASML? Die vraag kun je stellen bij Ieke van den Burg , europarlementariër en commissaris bij ASML. Doet Van den Burg net zo hard mee met de zelfverrijking en verloochent ze hiermee haar eigen achterban? In het Eindhovens Dagblad stonden recent enkele opiniestukken over het commissariaat van Ieke van den Burg bij ASML, waarbij de link werd gelegd met de hoge vergoedingen die de raad van bestuur van ASML opstrijkt. De conclusie wordt getrokken dat er weer een PvdA-er kiest voor het zakken vullen. Dit oordeel is niet terecht, zo betoogde fractievoorzitter Gaby van den Biggelaar in een opinie in diezelfde krant. Ieke van den Burg is destijds door de Ondernemingsraad van ASML voorgedragen als commissaris, vanwege haar grote kennis, ervaring en inzet voor verbetering van de  positie van werknemers. Op Europees niveau verzet ze zich tegen topinkomens van topbestuurders. Waarom steunt ze dan, als lid van de RvC die de aandeelhouders adviseert over de inkomens van de bestuurders, de topinkomens bij ASML? Natuurlijk zal Van den Burg naar buiten toe het standpunt van de RvC uitdragen. Zij maakt deel uit van die RvC en naar buiten toe is er maar één verhaal. Gezien haar verleden en recente uitlatingen in het Europees parlement valt echter te betwijfelen of zij zonder slag of stoot binnen de RvC akkoord is gegaan met de topinkomens bij ASML. Opstappen is geen optie, want daarmee raakt ze de positie kwijt om de discussie daar te voeren waar de beslissingen genomen worden: in het hol van de leeuw, binnen de Raad van Commissarissen. Van den Burg staat haar vergoeding voor dit commissariaat (€ 58.750 in 2007) geheel af aan de stichting A Propos, opgericht om activiteiten te financieren die medezeggenschap stimuleren. Er is dus geen sprake van zakken vullen. Met Ieke van den Burg is de OR erin geslaagd is om een commissaris te vinden met sociaal bloed, bewezen kwaliteiten en niet afkomstig uit het gesloten ‘old-boys’-netwerk. Wij zouden in Nederland trots moeten zijn dat vakbondswerkers een positie weten te verwerven in de top van de multinationals. Daarbij hoort dan ook het begrip dat zij niet direct die wereld kunnen veranderen, maar wel het vertrouwen verdienen voor de juiste zaak staan. Dat geldt niet alleen voor Ieke van den Burg, maar zeker ook voor Wim Kok. Het wordt hoog tijd dat sociaal democraten publieke steun krijgen om hun strijd juist op die plek te voeren waar de beslissingen worden genomen. Als alle linkse kritische mensen hun handjes schoonhouden en vanaf de zijlijn blijven roepen, zal er helaas weinig terechtkomen van het veranderen van de beloningssystemen en de mentaliteit van topbestuurders.