Zomercolumn Mieke uit Spanje

Uit de kranen in de huizen in Spanje komt, zoals bekend, water dat niet voor consumptie geschikt is. Drinkwater dat koop je, in grote flessen, in de supermarkt. Of: je tapt het uit de kraan op het dorpsplein. Gratis, voor iedereen beschikbaar. In het dorpje in midden-Spanje, waar wij genieten van een heerlijke vakantie, doet iedereen het laatste. Wij ook. Het levert mooie taferelen en gezellige klets.

Het heeft me aan het denken gezet: is dit nou een teken van armoe – dat er geen drinkwater uit de kraan komt? Of is het juist heel sociaal dat een noodzakelijk basisproduct als water voor iedereen beschikbaar is? Waarschijnlijk is het een combinatie van beiden. Maar het doet je wel realiseren hoe belangrijk het is dat basisvoorzieningen voor iedereen toegankelijk zijn en blijven. Dat delen van het publieke domein absoluut publiek moeten blijven en dat daarbij marktwerking niet op z’n plaats is. Ik vind, eerlijk gezegd, dat we in Nederland al te veel hebben losgelaten. En dat het juist onze partij zou moeten zijn die hierover waakt.

Iets anders dat hier in Spanje breed toegankelijk is zijn de sportvoorzieningen. In het kader van de actuele politiek in Eindhoven wel een aardige constatering. Entree voor prachtige openluchtzwembaden is gemiddeld zo’n 3 euro, kinderen en 65plussers 1,50. Met een abonnement is het nog goedkoper.
Ieder klein dorp heeft een mooie sportaccomodatie. Tennis, voetbal, fitness. Je kunt Spanje echt een sportland noemen. Zou er een verband bestaan met het grote aantal profsporters die Spanje voortbrengt?

(Tegelijkertijd valt ook wel weer op hoeveel dikke mensen er hier rondlopen…) De voorzieningen zijn niet altijd gratis toegankelijk (voor buitenstaanders in ieder geval). Om een uurtje te kunnen voetballen op een kunstgrasveld, moesten we 18 euro betalen. Dat hebben we in Eindhoven dan toch beter geregeld…

Mieke Verhees uit het zonnige Spanje