Marleen Barth op bezoek bij Ankie in haar Fokuswoning

Afgelopen vrijdag, 13 maart, was Marleen Barth, onze fractievoorzitter en lijsttrekker voor de Eerste Kamer, op bezoek bij Ankie. Op initiatief van Ankie zelf. Ankie had op tv zitten kijken naar het lijsttrekkersdebat en hoorde Marleen zeggen dat door de nieuwe Wet op Langdurige Zorg (WLZ) de bureaucratie beduidend kleiner zou worden. Ankie keer naar haar stapel papieren die zij nog moest invullen voor de diverse instanties en dacht: ‘die mevrouw staat wel erg ver van de werkelijkheid’. Dit heeft ze ook direct naar de secretaresse gemaild met als gevolg: een bezoek van Marleen aan Ankie.
Ik mocht daar bij aanwezig zijn. Een boeiend gesprek waarvan ik de belangrijkste conclusies hier weergeef:

Marleen gaf aan dat de reden waarom zij in het debat zo stellig zei dat de bureaucratie veel kleiner zou worden, lag in het feit dat cliënten die onder de WLZ vallen, voortaan nog maar 1 keer hun indicatiepapieren hoeven in te vullen. Daarna volgt een levenslange indicering. Dit is door de PvdA mogelijk gemaakt en een fantastische verandering voor mensen die voor hun leven afhankelijk zijn van zorg.

Tijdens het gesprek werd duidelijk dat een deel van Fokusbewoners wel onder de WLZ valt, maar een groot deel ook niet. Voor deze groep is het nog versnipperd geregeld: een deel van de Fokus-hulp valt onder de WLZ, de ondersteunende begeleiding onder de Gemeente en de Persoonlijke Verzorging Buitenshuis en Verpleging onder de zorgverzekeraar. Dit verklaart waarom Ankie toch weer meerdere aanvragen moet indienen. De meest voor de hand liggende oplossing is het onderbrengen van Fokusbewoners onder de WLZ. Marleen zegde toe dit uit te zoeken en dit op te nemen met staatssecretaris van Rijn.

Marleen vertelde ook dat de PvdA gestreden heeft voor behoud van lijfsgebonden zorg onder de WLZ. Het zou niet goed zijn deze zorg ook te decentraliseren, zo legde zij uit. In gemeenten wordt immers eerst gekeken welke zorg door vrijwilligers verleend kan worden. Lijfgebonden zorg moet altijd door deskundigen worden uitgevoerd. Deze garantie ligt nu vast in de wet.

Voor een ander deel van de zorg voor, de hulpmiddelen, heeft Ankie direct te maken met de zorgverzekeraar. Haar ervaring is wat dit betreft slecht. Na goedkeuring van de verzekeraar zelf, wordt Ankie toch steeds gebeld door leveranciers die haar, op soms weinig empathische manier, vragen stellen. Ook krijgt zij niet voor alle medicijnen een vergoeding, omdat de verzekeraar dit niet hoeft te doen. Maar wel mag.

Hier kon Marleen vanuit haar politieke rol niet zo heel veel aan doen. Wel vanuit haar beroepsmatige rol: zij is namelijk vice-voorzitter van KNMP (Koninklijke Nederlandse Maatschappij ter bevordering der Pharmacie) en heeft in deze hoedanigheid regelmatig met de zorgverzekeraars te maken. Zij beloofde Ankie dit te agenderen.
Voor medicijnen die niet vergoed worden maar voor Ankie wel van levensbelang zijn, adviseerde Marleen een beroep te doen op de gemeentelijke ondersteuning.

Al met al een zeer constructief en vruchtbaar gesprek waarin Marleen een aantal zeer concrete toezeggingen deed. Op het moment dat ook Fokusbewoners onder de WLZ vallen, zal deze cliënten een hoop papier- en regelwerk bespaard blijven. Om nog maar niet te spreken van de vaak mensonterende vragenlijsten en telefoongesprekken. Zodat de schaarse vrije uren op een dag besteed kunnen worden aan de kwaliteit van leven. En niet aan overleven. Dat heeft Ankie dan toch maar weer mooi bereikt met haar daadkrachtig optreden: een menswaardig bestaan voor iedereen.

Wij zullen op lokaal nivo blijven strijden voor een verlaging van de regeldruk voor deze mensen.

Als kers op de taart beloofde Marleen dat ze zou proberen om staatssecretaris van Rijn op bezoek te laten komen. Dat zou helemaal mooi zijn…

Mieke Verhees
Fractievoorzitter PvdA Eindhoven

Gedicht van Ankie van Velthoven

Bedenkers en denkers

Ik ben voor een zoveel mogelijk zelfstandig bestaan
maar het begint te voelen als een volledige baan.
Participeren?
Je bent alleen maar bezig met de bureaucratie, bezwaar,
beroep, artsen e.d.,
de zorg en de zorgen.
Ik denk liever niet aan de dag van morgen.

Drie-, viermaal per dag mensen van de zorg over de vloer.
dan nog de huishoudelijke hulp.
’s Middags rust van twee tot vier.
Wat blijft er nog over voor plezier?

Bedenk: een goede gezondheid is een geschenk.
Wij krijgen niets cadeau!
ik wil verder niets zeggen,
maar probeer iets uit te leggen.

Moet je een lichamelijke functiebeperking hebben,
of chronisch ziek zijn om dit te begrijpen.
Ik nodig je uit een week met me mee te gaan
en denk dat je na die week blij bent
als je achter je de deur hebt dichtgedaan.

Nooit meer een dag alleen!

Ankie van Velthoven