Tijdens de bijzondere Raadsvergadering van 27 maart 2018 namen we afscheid van de raadsleden Edith van Dijk, Eric Cols, Ellen Schoumacher, Ward Overeem en Frank Depla. Voor allen een warm woord van de Burgemeester John Jorritsma.
En natuurlijk ook namens de afdeling hartelijk dank voor jullie inzet de afgelopen jaren. En ook voor ons commissielid Vanessa Jolink. Mooie rozen voor jullie en tijdens de ALV op 28 maart doen we dat nog eens over!
Voor Frank was er nog een extra verrassing, hij werd benoemd tot Lid van de Orde van Oranje Nassau. Proficiat!
In de video de huldiging en het dankwoord van Frank Depla dat je onder de video kunt nalezen:
“Beste mensen,
Wat een eer om na 12 jaar afscheid te nemen van deze prachtige job. Het lokale bestuur is het leukste werk dat ik me kan voorstellen: concreet iets kunnen betekenen voor de stad, maar nog belangrijker, dichtbij de mensen.
Of het nu ging om het behoud van het baantjeszwemmen, de geluidsoverlast aan het spoor, of de toegankelijkheid van een openbaar toilet voor invaliden, het ging altijd over concrete zaken voor de bewoners van onze stad.
Ik vond het daarbij een voorrecht, om direct met burgers in contact te komen. Dan hoor je hun verhalen, en ook hun kracht om zelf dingen in gang te zetten. Ik denk hierbij aan een recente ontmoeting met Elphaidis, een jonge vrouw in een rolstoel. Zij heeft het initiatief genomen om jongeren roelstoelvaardig te maken. Kevin is zo’n jongen. Na een brommerongeluk durfde hij de straat niet meer op. Dankzij het initiatief van Elphaidis maakt Kevin nu salto’s in zijn rolstoel en hoeft hij niet meer thuis te zitten. Prachtig toch!
Er zijn natuurlijk ook schrijnende zaken waarvoor je aandacht wordt gevraagd. Zoals de12 arbeidsmigranten die ik opeengepakt in een veel te klein en onveilig huis aantrof. Ook dit zijn ontmoetingen met bewoners met hele concrete problemen; waar je ook niet direct een oplossing voor hebt, maar wel gedreven bent om dit aan de orde te stellen.
Een deel van het raadswerk waar ik misschien wel het meest van genoot zijn de toevallige ontmoetingen op straat, in het café of in de supermarkt. Gewoon even buurten met elkaar; even horen wat er in de mensen omgaat en ervoor zorgen dat zij weten dat jij er voor hun bent.
12 jaar! Het was allerminst zeker dat ik die periode zou volmaken. In 2006 kwamen Mieke Verhees en ik op een onverkiesbare plek terecht. Samen hebben we toen onze eerste politieke tour uitgehaald: een hogere plaats op de kieslijst. Het was ook de verkiezingen waar Yasin met voorkeursstemmen in de raad kwam.
Met zijn drieën trokken we op en maakten we de gevestigde orde in de lokale PvdA wakker door ons steeds ons de vraag te stellen: als een bewoner zich verbaast over iets wat in de stad gebeurt, waarom zouden wij dat dan niet doen als volksvertegenwoordigers?
Kortom nieuwbakken raadsleden, neem dus niet alles zomaar aan omdat het nu eenmaal zo is.
Zoals jullie weten ben ik niet voor niets in het raadswerk terecht gekomen: ik kom uit een politieke familie! Er werd bij ons thuis altijd gediscussieerd. Je kon mijn vader geen groter verdriet doen dan je aan een discussie onttrekken. Mijn politieke scholing is dus al vroeg begonnen!
Wat ik bovendien heb meegekregen is dat je iets moet doen met je talenten voor de samenleving. Of dat nu in de politiek is of bij een sportclub; of als bestuurder of als vrijwilliger. Dat maakt niet uit!
Eén lid van mijn familie wil ik in het bijzonder noemen: onze Staf.
We werden collega’s hier in dit huis.
Het eerste debat was een speciale ervaring, ik weet bij goed niet meer waar het over ging, maar ik zag daar ineens mijn vader staan achter het spreekgestoelte, de handgebaren van Staf waren precies die gebaren van mijn vader..
Staf, Ik ben er trots op dat het ons is gelukt om deze 8 jaar samen te werken in dit prachtige “bedrijf” voor een betere stad, zonder noemenswaardige problemen, of rolconflicten. Dank voor je vele adviezen, maar vooral de discussies én gezelligheid na afloop van een vergadering in het café ! Wat bijzonder dat we dit met elkaar hebben mogen meemaken.
En dan wil ik natuurlijk ook mijn vrouw en kinderen noemen, Riët, Floor, Juul en Simon.
Tjonge, wat ben ik dankbaar dat jullie mij de gelegenheid hebben gegeven om dit prachtige werk te doen. Vele avonden was ik op stap, en als ik dan eens thuis was, zat ik aan mijn PC of telefoon gekluisterd. Heel terecht dat jullie mij soms streng toespraken: ”moet je hier nu echt bij zijn?”
Maar lieve familie, jullie hebben me niet alleen geholpen om grenzen te stellen, jullie waren ook mijn eigen opiniepanel: wat vinden jullie nou van dit krantenbericht? Soms waren jullie antwoorden zo ontnuchterend en relativerend, dat ik weer met beide benen op de grond stond. Politiek is niet het hele leven… Dank nogmaals, en in feite is deze onderscheiding ook voor jullie!
Tenslotte dank ik alle deelnemers aan dit prachtige politieke bedrijf, van pers, bode, catering, griffie en andere ambtenaren, tot wethouders en collega-raadsleden. Het is net als in een gewone baan, wanneer je geen lol hebt met elkaar en waardering voor ieders inspanning, hou je het hier niet lang vol!
Dat ik het wél zo lang heb volgehouden ligt dus mede aan jullie!
Heel veel dank dat ik met jullie heb mogen samenwerken in het mooiste bedrijf van Nederland: het bestuur van ons aller Eindhoven!”
