Corpus Delicti

Me dunkt dat deze lijst lang genoeg is om als verantwoordelijk bestuurder en leverancier (Velomove) nederig te zijn. Echter, niets van dat alles. De raad, de pers, de stad, allemaal hebben we ongelijk als we kritisch zijn ten aanzien van deze fietscontainers. Het systeem is immers gewoon goed, de bakken zijn mooi, waar zeuren we over! Zelfs als de raad expliciet heeft gevraagd om een ander systeem, namelijk Lock’n’Go. Wat is het toch dat wethouders en de ambtenaren er toe doet besluiten om tot het uiterste iets te blijven verdedigen. Is het dezelfde tunnelvisie die in de rechtsgang geleid heeft tot de dramatische en onterechte veroordelingen in de Puttense moordzaak en de zaak Ina Post?

Waarom niet gewoon een keer sorry, we hebben het niet goed gedaan. Waarom blijft men zo hangen in het eigen gelijk? Heeft dit te maken met het prijskaartje van de 500 nieuwe klemmen: € 375.000? Welk psychologisch mechanisme ligt hieraan ten grondslag. En hoe komt het dat nieuwe wethouders zich dit mechanisme zo snel eigen maken? Ik begrijp het niet en hoop het nooit te willen begrijpen.

Wat we wel willen is het volgende:

• Betere aanbestedingen, gericht geschreven naar wat we werkelijk willen.
• De nog niet geplaatste fietscontainers ook niet meer plaatsen.
• Zoveel mogelijk de klachten oplossen.